شعر ولادت امام رضا

مسافرم که به دل شوق یک حرم دارم *** هواییم که هوای تو در سرم دارم

همیشه عکس تو را از زمان کودکیم *** ضریح دیده و در قاب باورم دارم

عنایتیست که در عشق هشت می گیرم *** قبول فاطمه ام گرچه نمره کم دارم

میان صحن و سرایت بهشت می بینم *** میان صحن و سرایت قدم قدم دارم ...

کنار حضرت جبرئیل راه می روم و *** نگاه خیس به آن سفره ی کرم دارم

به جرعه ای ز شراب حرم خرابم کن *** که من همیشه غلام تو و علدارم

دلم گره به ضریح تو خورده محکم کن *** بساط کرب و بلای مرا فراهم کن

دلیل معجزه ی کار صد مسیحا تو *** تمامی برکاتهای کشور ما تو

کویر هستم و در آرزوی بارانم *** ببار ابر کرم ای همیشه دریا تو

همیشه خاک قدمهای تو شدن با من *** همیشه با نظری زر نمودنش با تو

مرا بیا و چو آهوی خود ضمانت کن *** امام عشقی و مأوای بینواها تو

به لقمه ی کمی از سفره اکتفا کردم *** کنار سفره ی مهمان پذیرت اما تو ...

غذای حضرتیت را به دست من دادی *** ادامه ی برکاتهای دوش مولا تو

ادامه ی برکاتهای کیسه های علی *** به دست توست نظر کن به این گدای علی

نشسته ام که بگریم به خشکسال خودم *** به خشکسال خود از چشمه ی زلال خودم

تمام روشنی چشمهام مال شما *** تلاطم دل دور از نگات مال خودم

بکش به بال و پرم دست خود که *** تا ببرم هزار حور و ملک را به زیر بال خودم

تو ایستاده ای آقا کنار آهویی *** کشیدم عکس تو را باز در خیال خودم

غریبه هستم و حالا پناه آوردم *** اگر پناه منی تو خوشا به حال خودم

محرمی شده ام کربلای ایرانی *** گرفتم اشک غمت را به دستمال خودم

کنار پنجره فولاد گریه ها دارم *** هوائیه حرمم میل کربلا دارم